Gerard Tijmense benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau

Op 26 april, beter bekend als 'lintjesdag', is Gerard Tijmense door Burgemeester Renkema geridderd. De voordracht werd in 2021 gedaan door de familie van Gerard en werd door het volledige bestuur van TV Sparta ondersteund. Sibert van Leeuwen kreeg het voor elkaar om Gerard met een smoes het gemeentehuis binnen te krijgen. Burgemeester Renkema was vol lof over de inzet van Gerard als vrijwilliger bij handbalvereniging VOICE en al vanaf de oprichting van TV Sparta, dit jaar 35 jaar geleden.

Gerrit van de Veen maakte prachtige foto's (klik hier) en de voorzitter sprak de dolblije maar zeer verraste Gerard toe met deze mooie woorden:

---

Gerard, op 30 juni 2022 bereik je de respectabele leeftijd van 77 jaar, je bent geboren in 1945, net na de bevrijding. Samen met Lida ben je 35 jaar geleden lid geworden van Tennis Vereniging Sparta. Vanaf het begin leverden jullie “hand- en spandiensten”.

Vandaag, 26 april 2022, sta je op een heel bijzondere manier in de schijnwerpers.

Ik denk dat het leuk is om heel even terug te gaan naar 16 juni 2016. Op die dag werd je samen met een aantal andere vrijwilligers uit de gemeente Nijkerk in de bloemen gezet: een Vrijwilligers Compliment heette dat. Je zei tegen de plaatselijke pers: “zo bijzonder ben ik niet”.

Ja dank je de koekoek! Op die bijzondere dag was je al minimaal 25 jaar vrijwilliger bij Tennis Vereniging Sparta. Je vervulde vele bestuursfuncties, de meest in het oog springend waren het voorzitterschap van de Technische Commissie en de Onderhouds Commissie. Ook was je enkele jaren Vice Voorzitter van de club. En daarom vroegen wij destijds de gemeente Nijkerk om je een eens flink in de bloemen te zetten. Eigenlijk vroegen we het niet: we droegen je voor, dat klinkt wat deftiger!

Tennis Vereniging Sparta heeft er ooit voor gekozen om geen leden van verdienste, geen vrijwilliger van de maand of van het jaar en ook geen ereleden te benoemen, of eigenlijk voor te dragen. Wij zijn altijd bang dat we dan iemand vergeten, want we hebben veel vrijwilligers die stuk voor stuk veel voor de vereniging doen of gedaan hebben. Dat beleid bestaat al vanaf de oprichting van de club maar een uitzondering werd in 1992 gemaakt voor Piet Catsburg, de grote inspirator achter de oprichting en eerste voorzitter van de Tennis Vereniging Sparta. Piet bleef dus 27 jaar het enige erelid, maar in 2019 was er geen houden meer aan: wat konden we als vereniging anders doen dan jou voordragen als erelid, toen je afscheid nam na 21 jaar onafgebroken in het bestuur te hebben gezeten. In een druk bezochte algemene leden vergadering werd je benoeming unaniem bekrachtigd.

Nu ikzelf sinds november 2021 niet meer werk kom ik overdag iets vaker op de club dan voorheen, en dat is logisch. Maar het valt me op dat als ik daar arriveer, jij er ook al bent of op een gegeven moment even verschijnt. Kennelijk is er altijd wat te doen, ofwel je houdt niet op en gaat maar door, ook al ben je geen commissie voorzitter meer maar “gewoon” nog onderdeel van de onderhoudsploeg.

“Zo bijzonder ben ik niet”. Gerard Tijmense, je bent toevallig wel heel bijzonder. In een maatschappij die steeds verder individualiseert en waarin het soms vrij normaal lijkt te worden dat vrijwilligers zich niet meer vanzelf melden, blijf jij tot de dag van vandaag een rots in de branding, een vrijwilliger die uit hardhout gesneden is. “Niets bijzonders”, je zei dat in 2016 ongetwijfeld omdat we bij Tennis Vereniging Sparta over het algemeen een groot vrijwilligerskorps hebben. Dat is mooi. Ik weet zeker dat je je juist daarom zo thuisvoelt bij onze club. Maar in mijn ogen ben je net als de eerste clubvoorzitter een groot inspirator en een voorbeeld voor iedereen. Niet zoals Catsburg altijd op de voorgrond, jij blijft eigenlijk enigszins bescheiden, maar aan de andere kant ben je juist heel zichtbaar omdat ons park er altijd pico bello bij ligt. “Dat doe ik niet alleen”, ik hoor het je zeggen.

Van het met een nagelschaartje schoonmaken van het terras tot en met tienduizenden euro’s kostende projecten en alles wat daar tussenin ligt was en is je werkterrein. Met volle overgave stort je je de laatste maanden samen met anderen op de verwezelijking van padelbanen.

Nooit neen zeggen, nooit verzaken, nooit “neen ik kan niet”. Pas gisteren vroeg ik je mee te gaan naar dit huis, naar Janet van Oostveen, om even nog eens technische uitleg te geven over onze nieuwe plannen. Je zei meteen ja! Gelukkig maar, want wat hadden we anders moeten bedenken om je hier met een smoes naar toe te loodsen.

Bijna 77 jaar Gerard, van mij zul je niet horen dat het welletjes is geweest en je op je lauweren moet gaan rusten want ik weet zeker dat je het vrijwilligerswerk nog altijd leuk vindt. Maar ook belangrijk! Zonder vrijwilligerswerk kan een vereniging niet bestaan. Jouw motto, eigenlijk van je gezin door de jaren heen: een vereniging staat voor “eensgezind” dus handen uit de mouwen.

Hopelijk blijf je nog jaren bij ons, uiteraard vooral op de tennisbaan, maar ook in onze tuin, op ons terras, met de vele vrienden die je op de vereniging hebt en uiteraard met je 2 meiden, hun partners en je kleinkinderen.

Deze dag en dit lintje, trots zijn we op je. Enorm verdiend!